ازن ( O3 ) با تحت تابش قرار دادن هوا ویا تحت تابش قرار دادن ماورای بنفش ( O2 ) تولید می شود. ازن فرم ملکولی از اکسیژن است که در آن سه اتم اکسیژن به یکدیگر متصل شده اند. اتم اکسیژن اضافی در ساختار ازن، آن را به قوی ترین اکسیدکننده موجود در حال حاضر تبدیل کرده است.

از آنجا که ازن بسیار ناپایدار است و تحت شرایط عادی به سرعت تجزیه می شود، امکان نگهداری و فروش آن به صورت تجاری ممکن نیست بنابراین این ماده باید در محل مصرف تولید شود. در هوای معمولی تا مدت زمان یک ساعت دوام می آورد. در آب استخر معمولی به مدت زمان کافی برای تصفیه آب یعنی کمتر از یک ثانیه دوام می آورد.

اگرچه ازن یک تصفیه کننده محسوب می شود، اما در اصل یک اکسید کننده می باشد. در استخرهای معمولی که در آنها از کلر برای تصفیه استفاده می شود تقریباً 90% از کلر مصرفی در واکنشهای نامربوط و غیر گندزدایی استفاده می شود ( به عبارت بهتر 90% کلر در واکنش هایی به هدر می‌رود وحضور و تأثیری در واکنش های گندزدایی ندارد.) همچنین محصولات جانبی این واکنش ها ی کلر که در محل باقی می مانند نیز نامطلوب و مضر هستند. این ترکیبات کلر عامل اصلی سوزش چشم، بوی بد و سایر عوارض جانبی نامطلوب کلر می باشند. وقتی که از ازن استفاده می شود، ازن قسمت اعظم آلودگیها و ترکیبات کلر را اکسید می کند، در نتیجه کلر بیشتری که آزاد می گردد برای گندزدایی وجود خواهد داشت و مقدار کمتری از کلر استفاده می شود. میزان کاهش مصرف کلر به عوامل مختلفی بستگی دارد ولی برای یک استخر ساختمان مسکونی، مصرف کلر 80- 60 درصد کاهش می‌یابد و مصرف کلر برای استخرهای تجاری و بزرگ 60- 40 درصد کاهش می‌یابد.